Een gedicht door Arthur Vrielynck is neergeschreven op deze pagina. Het gaat over melancholie of zwaarmoed, terugtrekken van het licht en het willen vergeten van een persoon. De tekst wordt vergezeld van een aquarel. Een man met de handen in het haar zit voorovergebogen op een bankje. Aan zijn voeten ligt een hoed, en aan zijn zijde een brief. Langs de man en het bankje staat een boom.
Sujet
Opschrift
gedicht (bovenaan): Zwaarmoed. / Vervlogen is de laatste gloed den haarde, / De morgen graauwt, ik wil het daglicht Vlién; / Ik weet niet waar ik gaan wil op dees aarde / Ik wil zeer wyd, ik wil u nooit meer zien / Wist ik een land, voor my en myn gelijken, / Waar aan den stam de swarte rooze bloeit, / waar dag en nacht zich duistre neerden strijken / En gene ster der hemelboge gloeit, / Waar duistre bronnen uit de bergen springen / waar geene vreugd des menschen droefheid wendt / waar geene vooglen in den loover zingen / Ik ging er heen en bouwde daar mijn tent / 'K leffe mij stil op d'onbemosten sleen, / men droefheid gaf ik lucht, den loop aan men geweten / En met een stil, en met een zacht geween, / wou ik dees aard, en U dan ook ... vergeten.../ AVrielynck
Dimension
geheel, height: 173 mm
geheel, width: 270 mm
Permalink
IIIF manifest
Copyright
Musea Brugge s'engage à rendre ses données disponibles sous forme de données ouvertes utilisables. Les images d'œuvres d'art qui ne sont pas soumises à des restrictions de droits d'auteur sont donc publiées sous la licence Creative Commons Zero. Ils peuvent être utilisés librement.