Een gedicht door Arthur Vrielynck is neergeschreven op deze pagina. Het gaat over melancholie of zwaarmoed, terugtrekken van het licht en het willen vergeten van een persoon. De tekst wordt vergezeld van een aquarel. Een man met de handen in het haar zit voorovergebogen op een bankje. Aan zijn voeten ligt een hoed, en aan zijn zijde een brief. Langs de man en het bankje staat een boom.
Onderwerp
Opschrift
gedicht
(bovenaan): Zwaarmoed. / Vervlogen is de laatste gloed den haarde, / De morgen graauwt, ik wil het daglicht Vlién; / Ik weet niet waar ik gaan wil op dees aarde / Ik wil zeer wyd, ik wil u nooit meer zien / Wist ik een land, voor my en myn gelijken, / Waar aan den stam de swarte rooze bloeit, / waar dag en nacht zich duistre neerden strijken / En gene ster der hemelboge gloeit, / Waar duistre bronnen uit de bergen springen / waar geene vreugd des menschen droefheid wendt / waar geene vooglen in den loover zingen / Ik ging er heen en bouwde daar mijn tent / 'K leffe mij stil op d'onbemosten sleen, / men droefheid gaf ik lucht, den loop aan men geweten / En met een stil, en met een zacht geween, / wou ik dees aard, en U dan ook ... vergeten.../ AVrielynck
Dimensies
geheel, hoogte: 173 mm
geheel, breedte: 270 mm
Permalink
IIIF manifest
Copyright
Musea Brugge engageert zich om gegevens als bruikbare open data ter beschikking te stellen. Afbeeldingen van kunstwerken die niet onder auteursrechtbeperkingen vallen, zijn daartoe gepubliceerd onder de Creative Commons Zero licentie. Deze mogen vrij worden gebruikt.
