Dit schilderij is een sleutelwerk in het oeuvre van Ambrosius Benson. In de negentiende eeuw wisten we nog niet wie dit werk had gemaakt. Maar rondom dit werk werd wel al een verzameling samengesteld van stilistisch gelijkaardige werken, die nog steeds grotendeels wordt geaccepteerd. Pas later kon die verzameling aan de naam Ambrosius Benson worden verbonden.

Rechts zien we een sibille, afgebeeld als een ingetogen vrouw. Haar gezichtstrekken zijn typerend voor de stijl van Benson die zijn vrouwelijke figuren vaak hergebruikt in verschillende gedaantes: als individuele sibille, als lezende Maria Magdalena of in grotere composities. De manier waarop Benson de kleding van zijn figuren schildert is ook karakteristiek. Een goed voorbeeld hiervan is de profetes helemaal links met de oplichtende plooien van haar roodfluwelen kleding.

Intellectueel en creatief eigendom van een ontwerp is een relatief modern concept. In de 16^e eeuw was het kopiëren van de grote meesters de normaalste zaak ter wereld. Bij leerlingen werd het zelfs actief aangemoedigd, hoe kon je anders leren? Maar ook gevestigde kunstenaars haalden vaak inspiratie uit werken van andere meesters, zowel hun voorgangers als tijdgenoten. Ambrosius Benson was hierop geen uitzondering. De onderwerpen en composities van zijn schilderijen zijn vaak geïnspireerd op die van Gerard David, bij wie hij een tijd in het atelier werkte. Voor de ‘Deipara Virgo’ baseerde Benson zich wellicht op Gerard David’s ‘Virgo inter Virgines’ (ca. 1509), Jan Provoost’s ‘Verheerlijking van de Maagd’ (1524), of het meest waarschijnlijk op een miniatuur in het ‘Bloemen-getijdenboek’ (1520-1525) van Simon Bening. Dit betekende niet dat een werk daardoor van mindere kwaliteit was. In tegendeel, de ambitie van kunstenaars was om hun voorgangers te imiteren en te overtreffen. Wat denk jij, is het Benson in dit geval gelukt?

Dit kunstwerk is eigendom van het KMSKA en is in langdurige bruikleen bij Musea Brugge.