Kunstenaar Luc Peire (1916-1993) creëerde schilderijen, grafiek en architecturale integraties. Hij evolueert vanuit het expressionisme naar een stilering van de menselijke figuur om vervolgens in het midden van de jaren ‘50 zijn eigen stijl te ontwikkelen: het abstract verticalisme. Centraal in Peires abstract werk is de verticaliteit, de ruimte en de ritmiek. De verticale beweging staat voor hem symbool voor de mens als spiritueel wezen. Dit vertaalt zich in een compositie van verticale lijnen, balken en kleurvlakken die ruimte suggereren. Kenmerkend is ook het intens coloriet zoals rood, blauw, geel en oranje, dat gecontrasteerd wordt met zwart en wit. Naast schilder was Luc Peire ook graveur. Hij bezat een uitstekende kennis van de traditionele druktechnieken en realiseert etsen en aquatinten. Peire prepareert en graveert zelf zink- en koperplaten die hij op zijn eigen drukpers afdrukt of laat afdrukken in gespecialiseerde drukkerijen in Parijs. Het Prentenkabinet van Musea Brugge bezit het volledig grafisch oeuvre van Luc Peire, dat in 1992 geschonken werd door de kunstenaar zelf. Het gaat om 86 ingelijste werken. In 2017 schonk de Stichting Jenny & Luc Peire het laatste grafisch werk dat Luc Peire realiseerde in 1993 voor zijn overlijden in datzelfde jaar. Deze werken dateren van 1943-1993 en bieden een mooi overzicht van Luc Peires stijlevolutie. Sommige gravures worden gerealiseerd naar een van zijn schilderijen, zoals bijvoorbeeld ‘Ramses’ of ‘Yagul’. Het grafisch oeuvre van Luc Peire is onder te verdelen in drie periodes: - Figuratieve periode van 1935-1944. - Overgang naar abstractie rond 1955 met de etsen ‘Composition’ en ‘Composition-Espace’. - Ontwikkeling van zijn verticale abstracte stijl en uitbouw van zijn grafisch oeuvre vanaf 1964 tot 1993. Het graveren wordt een geliefde techniek van Peire vanaf 1964. Hij realiseert gravures in grijstinten, maar ook kleurdrukken waarbij hij één kleur op de voorgrond brengt. In deze periode heeft Luc Peire zijn eigen abstracte stijl verder ontwikkeld. Net zoals in zijn schilderijen bouwt hij zijn gravures op vanuit een ritmische compositie van verticale lijnen en kleurstroken op een monochroom vlak. De gravure ‘Pompéi’ behoort tot de zogenaamde banen- of strokenwerken waarin het picturale element een grote rol speelt. De gemoduleerde gedeelten aan de rechterkant van de compositie hebben een gordijnachtig effect; ze worden doorkliefd door een felle witte schuine lijn. Het linker gedeelte van de compositie contrasteert met het gebruik van een helder rood coloriet waarbinnen het ritmische lijnenspel gevat is.

Details

Identificatie

Linked open data