Sluiten
Dit merkwaardig zelfportret bewijst dat Edmond Van Hove reeds zeer vroeg grote kwaliteiten bezat als portrettist. Qua opzet is het schilderij zeer eenvoudig: door zowel de achtergrond als de kledij in het zwart te schilderen, wordt de aandacht van de toeschouwer onmiddellijk naar het hoofd van de kunstenaar getrokken. Zijn bleke gezicht en het kleine witte kraagje zijn ook de enige partijen in het schilderij die het frontaal invallend licht weerkaatsen. Daardoor wordt het gezicht niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk in het licht gesteld. De schilder kijkt ons met zeer indringende blik recht in de ogen aan, waardoor de jongeman zeer bewust overkomt. In feite legt hij hier vooral de nadruk op zijn ego. Opvallend is ook het feit dat zijn gezicht, bruine haarlokken en groezelige baard met een zeer hoge graad van realisme geschilderd werden.
