De sculptuur is gebeeldhouwd uit wit marmer van Carrara, waar Michelangelo persoonlijk de blokken voor zijn creaties ging selecteren. Het is het eerste van slechts enkele werken van de kunstenaar die Italië verlaten tijdens zijn leven. Lange tijd was men overtuigd dat de Madonna gemaakt was voor het Piccolomini-altaar in de kathedraal van Siena, maar die theorie werd finaal weerlegd enkele jaren terug. Het beeld combineert heel wat vernieuwende en baanbrekende elementen. Het Jezuskind wordt frontaal staand als naakte peuter weergegeven. Hij maakt zich met veel beweging in zijn lichaam los uit de schoot van zijn moeder, een beweging die geaccentueerd wordt door het indrukken van de stof van het gewaad van Maria en de symbolische prik in de heup van het Nieuwe Testament. De techniek om deze diversiteit van dynamiek in het lichaam weer te geven wordt door andere kunstenaars pas meer dan een eeuw later ontwikkeld. Daarnaast zijn beide figuren anatomisch realistisch, gedetailleerd en natuurlijk weergegeven. Maria is volledig klassiek gekleed en dit lijkt te contrasteren met het Jezuskind door de veelheid aan textiel die niet overal haar lichaam raakt. Met serieuze blik presenteert ze haar zoon met de zware taken die voor hem liggen in gedachten. De details tonen echter ook in de moederfiguur heel wat beweging. Zo zijn de knieën op verschillende hoogte gepositioneerd, worden enkele vingers vrij gelaten bij het vasthouden van het boek en staat de voet van het voor het overige gepolijste geheel nonchalant gepositioneerd op de onbewerkte rots.

Détails

Identification

Linked open data