Eduard De Jans was schilder van portretten, figuren, genretaferelen en muurschilderingen. Zijn opleiding doorliep verschillende stadia: de Academies van Brugge en van Antwerpen waar hij studeerde bij Nicaise De Keyser, Polydore Beaufaux en Charles Verlat, en Parijs waar hij 7 maanden werkte onder Cabanel. Zijn reizen voerden hem naar Duitsland, Oostenrijk en Italië. Met het schilderij “De terugkeer van de verloren zoon” (1878), de tegenhanger van dit werk, won hij de Prijs van Rome. Als gevolg daarvan verbleef hij twee en een half jaar in deze stad. Hij werd onderscheiden met de gouden medaille te Brussel (1884) en te Parijs (1882). In 1889 werd hij benoemd tot leraar aan de Antwerpse Academie. Twee jaar later stond hij mee aan de wieg van de ‘XIII’. Hij stelde veel tentoon in het buitenland, o.a. in Engeland en in Amerika waar hij zich een solide reputatie opbouwde. Het werk van De Jans rangschikt zich in de categorie van het conventioneel academische wat niet verhindert dat de afgebeelde personages getuigen van een eigen karakter.