Sluiten
Dit is een olieverfstudie voor het werk waarmee de achtentwintig jarige Joseph Denis Odevaere in 1804 – na drie mislukte pogingen – de Prijs van Rome won. Het tafereel toont de laatste ogenblikken van Phocio, een politicus en militair uit Athene. Het verhaal is ontleend aan de Vitae Parallelae van Plutarchus. In dit boek worden de biografieën van befaamde mannen gebundeld. Het leven van telkens een Griekse en Romeinse held zijn aan elkaar gekoppeld om hun gemeenschappelijke deugden en falen te belichten. Phocio draagt de bijnaam De Goede en wordt door Plutarchus geloofd voor zijn integriteit. Samen met enkele vrienden wordt hij van hoogverraad beschuldigd en door een volksvergadering veroordeeld tot het drinken van de gifbeker. Een van zijn trouwste vrienden Nicoclès vraagt Phocio om hem eerst van de beker te laten drinken en dus de eer te hebben voor Phocio te sterven. Uiteindelijk als alle getrouwen gedronken hebben blijkt de gifbeker leeg te zijn en is er dus niets meer over voor Phocio. De executeur wil enkel bijkomend gif brouwen tegen betaling. Daarom roept Phocio een van zijn vrienden en vraagt hem gezien men niet gratis kan sterven in Athene, om geld aan de executeur te geven opdat deze het gif zou bereiden. In het midden van het werk zien we Phocio rustig neerzitten. Zijn vrienden zijn al op sterven na dood na het drinken van het dodelijke mengsel. Voor dit jeugdwerk laat Odevaere zich inspireren door De dood van Socrates, dat zeventien jaar eerder geschilderd werd door zijn Franse leermeester Jacques Louis David (Parijs 1748 – Brussel 1825).
